Aloita!
Door: Nicky
Blijf op de hoogte en volg Otto en Nicky
15 Mei 2010 | Indonesië, Batavia
Bam! Alweer een nieuw verslag voor je kiezen! Deze keer alleen niet van je vertrouwde verslaggever, maar van die ander. :P
We zijn op het moment in Benkulu, een kuststad midden-onder in Sumatra. Hier zien ze zelden toeristen en we worden dan ook door iedereen aangekeken alsof we ufo's zijn.
Gelukkig zijn we hiervoor nog op een paar plekken geweest waar we niet de eerste blanke ooit waren. Na Medan zijn we als de bliksem in een bus naar Lake Toba gereden. Al denk ik dat de bliksem er langzamer zou zijn als onze buschauffeur!
Bij het Tobameer hebben we een leuke homestay gevonden op een schiereiland van een schiereiland, genaamd Tuk-Tuk. Hier was het altijd vrij druk met toeristen maar sinds de aardbevingen en tsunami's zijn er veel mensen weggebleven. We waren dan ook een van de weinigen daar. Dat was niet zo erg want we wouden toch even lekker rust na het drukke Medan. Samen met de paar andere mensen die wel durfden te komen hebben we een gezellig tijd gemaakt.
Daarna zijn we naar Bukittingi gegaan, wat zoveel betekend als drie bergen. Het dorpje lag, zoals de naam doet vermoeden, :P tussen 3 vulkanen in. Erg mooi om rond te scheuren op de brommer of om het op mijn favoriete manier te bekijken: vanaf je kont uit een luie stoel. Biertje d'r bij, muziekje, hapje eten, daar kan ik wel aan wennen. O wacht, dat was ik al!
Maar ook in Bukittingi was er een boel schade door de aardbevingen, hele wegen waren weg en overal zaten scheuren in de gebouwen.
Een paar uur in de auto weg van Bukitingi ligt Padang, een grote kuststad waar niet veel te beleven valt. Hier kostte de hotels een vermogen omdat er nog maar zo weinig zijn. Malls waren nog gesloten, straten ingestort, hotels gesloten of weg en les werd gegeven in scholen van hout en kippengaas. Liever iets dan niets zeggen we dan maar. Hier zijn we maar kort geweest en we zijn al snelk naar een strandje een uur verderop gegaan. Daar was het rustig en konden we weer genieten van de zeezichten en de altijd werkende vissers.
Toen zijn we naar Siberut Island geweest, dat hoort bij de Mentawai groep. Daar wonen de Mentawai, een stam die nog niet zo heel lang geleden ontdekt is, en daardoor nog vrij primitief leeft. De groeten uit de rimboe is er geweest! Uiteraard hebben we het huis gezien waar Hans en kornuiten hebben geleefd voor een tijdje en zelf hebben we ook geslapen in de traditionele huizen van de Mentawai. Om er te komen hoefden we maar 20 uur op verschillende boten te zitten en een dag door enkeldiepe modder te ploeteren! Eitje! Maar dan werden we wel begroet door een medicijnman en z'n vrouw met bijbehorende tattoos, varkens en baby's.
Ondertussen zijn we dus in Benkulu en morgen vertrekken we naar surfwalhalla Krui. We hopen daar te leren surfen maar aangezien daar geen surfscholen-shops of pinautomaten zitten word dat nog een hele kluif denk ik.
De groeten!
We zijn op het moment in Benkulu, een kuststad midden-onder in Sumatra. Hier zien ze zelden toeristen en we worden dan ook door iedereen aangekeken alsof we ufo's zijn.
Gelukkig zijn we hiervoor nog op een paar plekken geweest waar we niet de eerste blanke ooit waren. Na Medan zijn we als de bliksem in een bus naar Lake Toba gereden. Al denk ik dat de bliksem er langzamer zou zijn als onze buschauffeur!
Bij het Tobameer hebben we een leuke homestay gevonden op een schiereiland van een schiereiland, genaamd Tuk-Tuk. Hier was het altijd vrij druk met toeristen maar sinds de aardbevingen en tsunami's zijn er veel mensen weggebleven. We waren dan ook een van de weinigen daar. Dat was niet zo erg want we wouden toch even lekker rust na het drukke Medan. Samen met de paar andere mensen die wel durfden te komen hebben we een gezellig tijd gemaakt.
Daarna zijn we naar Bukittingi gegaan, wat zoveel betekend als drie bergen. Het dorpje lag, zoals de naam doet vermoeden, :P tussen 3 vulkanen in. Erg mooi om rond te scheuren op de brommer of om het op mijn favoriete manier te bekijken: vanaf je kont uit een luie stoel. Biertje d'r bij, muziekje, hapje eten, daar kan ik wel aan wennen. O wacht, dat was ik al!
Maar ook in Bukittingi was er een boel schade door de aardbevingen, hele wegen waren weg en overal zaten scheuren in de gebouwen.
Een paar uur in de auto weg van Bukitingi ligt Padang, een grote kuststad waar niet veel te beleven valt. Hier kostte de hotels een vermogen omdat er nog maar zo weinig zijn. Malls waren nog gesloten, straten ingestort, hotels gesloten of weg en les werd gegeven in scholen van hout en kippengaas. Liever iets dan niets zeggen we dan maar. Hier zijn we maar kort geweest en we zijn al snelk naar een strandje een uur verderop gegaan. Daar was het rustig en konden we weer genieten van de zeezichten en de altijd werkende vissers.
Toen zijn we naar Siberut Island geweest, dat hoort bij de Mentawai groep. Daar wonen de Mentawai, een stam die nog niet zo heel lang geleden ontdekt is, en daardoor nog vrij primitief leeft. De groeten uit de rimboe is er geweest! Uiteraard hebben we het huis gezien waar Hans en kornuiten hebben geleefd voor een tijdje en zelf hebben we ook geslapen in de traditionele huizen van de Mentawai. Om er te komen hoefden we maar 20 uur op verschillende boten te zitten en een dag door enkeldiepe modder te ploeteren! Eitje! Maar dan werden we wel begroet door een medicijnman en z'n vrouw met bijbehorende tattoos, varkens en baby's.
Ondertussen zijn we dus in Benkulu en morgen vertrekken we naar surfwalhalla Krui. We hopen daar te leren surfen maar aangezien daar geen surfscholen-shops of pinautomaten zitten word dat nog een hele kluif denk ik.
De groeten!
-
15 Mei 2010 - 10:37
Kim:
Leuk verhaaal weer :-) Ik heb met de mama van nicky gekletst in lokaal 8 en gisteren met sjaak :-) over mijn lieve nicky en otto! Echt leuk om even over jullie te kletsen met mensen die veel van jullie houden! -
15 Mei 2010 - 11:18
Rob:
hey hey,
al weer een leuk verhaal om te lezen :d hoe houd julie scooter het vol in de warmte en dan op die slechte wegen daar :p
wel fijn om te horen dat alles nog steeds goed is. En erg leuk dat jullie bij de stam op bezoek zijn geweest.
ps hoe voelt het om aan gekeken te worden als of je een ufo bent ??
heel veel plezier nog en hopelijk tot snel (tot over 75 dagen ongeveer ) -
15 Mei 2010 - 11:24
Tante Sjan:
Wat fijn dat jullie je met jullie verslagen mij langzaam af kunnen laten kicken van het 'blog-gebeuren' ;-) Zoals bekend zijn Marjolein en Arend inmiddels weer in het koude Nederland en ben ik me beetje bij beetje los aan het maken van dit moderne communicatie middel...
Gelukkig heb ik nog een nicht en vriend overzee, zodat het langzaam aan kan gaan ;-)
Jullie beleven mooie avonturen, blijf genieten, verslaggeven en herinneringen opslaan!
Ik kijk al weer uit naar het volgende verslag!
Liefs en knuffels vanuit een inmiddels weer gevuld nest!
-Tante Sjan- -
15 Mei 2010 - 17:53
Tatum:
Groeten aan de rimboe!
Klinkt echt heel leuk, zo'n onontdekte stam. Indonesie lijkt me zo leuk, staat echt hoog op mn reislijstje!
Wij zijn inmiddels weer terug in het koude kikkerlandje. Echt even wennen..
veel plezier nog! -
16 Mei 2010 - 10:09
Lori:
Klinkt geweldig weer. Indonesie staat zeker ook op mijn lijstje. Leuk dat jullie daar gewoon nog zitten, terwijl wij hier zitten te bibberen in de kou. Op een gegeven moment zaten we eigenlijk heel dicht bij elkaar besefte ik me, ik op de Filipijnen, Tatum in Vietnam en jij daar. Grappig. -
17 Mei 2010 - 12:52
Marjolein Haneveer:
Heej :)
Leuk om weer iets van jullie avonturen te lezen..!! Blijf vooral heel veel genieten zolang het nog duurt. -Ik heb sinds het moment dat ik Nederland binnen kwam rijden, het gevoel alsof ik helemaal niet weg ben geweest. Maar misschien dat ook nog komt ;) -
Geniet iig nog..!!
Knuff -
22 Mei 2010 - 17:51
Oma:
Veldhoven Pinksteren 2010
Hallo Nicky en Otto,
Met belangstelling lazen wij jullie bericht uit Benkulu en we hebben ook een serie foto's bekeken. Fijn dat wij een beetje mee mogen reizen zonder die tropische hitte te voelen of zware tochten te maken. Jullie leven lijkt ons zo avontuurlijk dat wij ons afvragen hoe jullie straks weer aan het saaie Nederland kunnen wennen?
Lori en Tatum zijn alweer bezig met solliciteren (de harde werkelijkheid).
Geniet nog maar even van het zwerversbestaan en kom straks gezond en wel weer thuis, waar wij op jullie wachten.
Liefs, Oma Maria -
22 Mei 2010 - 17:53
Opa:
Mijn verjaardag vier ik dit jaar weer in boshut de Meeren, Joep en Anneke riepen al hoi.
Veel liefs, Opa Rein.
Wij missen Nicky en Otto
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
